Wat is het toch koud in de slaapkamer. Ik trek mijn deken over mijn hoofd en probeer verder te slapen.
Dat gaat niet meer. Ten eerste het is licht, ten tweede schijnt de zon direct in mijn ogen.
Wacht! Wat?
De zon?
Na 2 dagen van regen en 100% bewolkte lucht hebben we dus zon. En niet zomaar een beetje. Volop zon met maar 3 wolkjes.
Ons plan voor deze laatste dag in Oostenrijk was Innsbruck, maar … als de zon schijnt, gaan we echt ergens anders heen. Café 3.440 namelijk.
Dus, alles inpakken en vertrekken uit ons fijne appartementje.
In Mittelberg nemen we de Glacier Express. Boven zijn we al geweest toen we de Mittagskogel beklommen hebben. We nemen warme chocomelk en … we gaan nog hoger met de Wildspitzbahn.
Wat is het uitzicht vanaf hier geweldig, zeg. Er zijn geen woorden voor deze ruimte en hoogte. Er zijn geen foto’s die DIT kunnen laten zien … Nee, dit gaat om het voelen.
Voelen hoe klein je bent op deze berg. Voelen hoe ongelofelijk irrelevant in het panorama van de Alpen. Ze strekken zich uit van oost tot west en van noord tot zuid. Het lijkt of we in het midden van een bergenzee staan. En dat er niks anders bestaat. Alleen bergen tot aan de horizon. In alle richtingen.
Vanaf het panoramaplatform gaan we ff verder naar glacierkino. Wat zou dit kunnen zijn? Ja, nou … precies hoe het klinkt. Je kijkt naar een gletsjer en het is niet een ontzettend spannende actiefilm moet ik zeggen. Al is het geinig bedacht.
We klimmen eventjes verder en hebben een hele discussie over onze lichte route van twee dagen geleden. Kwamen we tot daar of toch daar meer naar links? Pas wanneer we de Hutte kunnen zien weten we het zeker.
Ik probeer dit uitzicht en dit gevoel in me in te prenten. Om te onthouden, om vast te houden. Of het gaat lukken, weet ik niet.
Op een bepaald moment raken we uitgepraat. Er is niets nieuws meer te vertellen. Deze expeditie is ten einde gekomen. We hebben alles op ons lijstje afgetikt inclusief dit uitzicht. Bedankt, Geest van de bergen.
We gaan nog naar het café, drinken chocomelk en eten apfelstrudel. Het wordt druk daar. Het panoramaplatform is opeens vol mensen die als kevers proberen een plekje met uitzicht te bemachtigen.
Het is tijd om naar beneden te rijden. Dan naar Innsbruck en richting Nieuwegein.
Café 3.440, augustus 2022
